Hij gaat het gewoon doen hoor! Na een bijzonder gesprek met een vriend realiseerde Q-dj Niek van der Bruggen zich dat je maar één keer leeft en eruit moet halen wat erin zit. En dát komt helemaal goed, want Niek gaat binnenkort de Mont Blanc beklimmen. Omdat een goede voorbereiding het halve werk heeft hij de Gran Paradiso in Italië beklommen!

Volg hem tijdens zijn avontuur, dat als voorbereiding dient voor zijn grotere avontuur.

Benieuwd naar de beelden van de eerste dag? Klik dan hier!
Benieuwd naar de beelden van de tweede dag? Klik dan hier!

Dag 3



Dagboek Niek - Dag 3:

Vanochtend om 3:15 uur opgestaan maar kreeg geen hap door m’n keel (mijn trouwe gids ook niet). Met een bak koffie achter de kiezen begonnen we te lopen. Ik was best zenuwachtig maar m’n zelfvertrouwen groeide wel toen ik merkte dat het eerste stuk vrij makkelijk ging. We liepen onder een prachtige sterrenhemel en na 1,5 uur lopen dacht ik echt ‘wanneer beginnen we nou echt met klimmen en wanneer komt die top in zicht.'

Snel daarna kwamen we aan bij het besneeuwde gedeelte van de berg en liepen we voor mijn gevoel echt recht omhoog. (Zó stijl!)
We bonden onze stijgijzers onder en liepen verder. Ik vroeg best vaak om pauze, maar ik kreeg het maar 2x 5 minuten, Jehan de gids was streng voor me haha. De zon kwam op en in de verte kon ik de Mont Blanc al zien liggen. Ik ging een paar keer door m’n knieën en m’n handschoenen waren kapot waardoor ik het gevoel had dat m’n handen eraf vroren.

Van Jehan kreeg ik nieuwe handschoenen en ik knapte alweer een beetje op. Het laatste stuk was echt magisch. Ik zag de top liggen en dacht eigenlijk gelijk ‘shit, ik moet straks ook nog weer helemaal naar beneden’. Om 9:15 uur stonden we bovenop en had ik stiekem toch best last van trillende handjes, want wat is het daar hoog zeg.

Eigenlijk wilde ik er wel een uur zitten om te genieten van het uitzicht, maar de terugreis van 3,5 uur stond nog op het programma.
Weer aangekomen in het dal keek ik naar de Gran Paradiso (de top niet een zichtbaar daar vandaan) en was ik stiekem toch een beetje trots op mezelf.