De Q-college talenten Ibiye, Michiel en Marieke strijden om een baan als radio-dj bij Q-music. Bij het opleidingsinstituut Q-college worden de jonge honden klaargestoomd. Ze kregen al meerdere theoriedagen waarop ze onder andere mediatraining kregen, lessen in spraak en ademhaling, muziek samenstellen, marketing en nog veel meer aspecten die bij radio maken komen kijken.

Eén van de opdrachten is: interview een interessant persoon en verwerk dat tot een leuk verhaal dat op Q-music.nl verschijnt. Dit is het interview van Ibeye Lolomari met Ronald Ligtenberg.

Twee werelden van muziek....

Vijftien is ie dit jaar geworden! Wie? De pré-ipod-nu-al-mega-ouderwetse mp3-speler! Ook die van mij staat aan als ik in de trein naar Rotterdam zit, op weg naar mijn interview voor Q-college. Terwijl ik mijn oortjes in heb kijk ik om me heen hoe mensen druk praten. Ik krijg er, behalve gebaren, niet veel van mee omdat mijn muziek me afsluit voor geluiden van buitenaf.

Het is maar een magere vergelijking, maar het zet me wel op het goede spoor, want mijn afspraak is met Ronald Ligtenberg, grensverlegger en creatief brein achter Stichting Skyway waar “Maak het onmogelijke mogelijk en verleg je grenzen,” de lijfspreuk lijkt te zijn. Vanuit dat denkbeeld organiseren zij al een decennia zo’n 2 keer per jaar muziek events als Sencity, met name voor: doven en slechthorenden! En met gemiddeld zo’n 1500 man per event (horend en niet-horend) en innovatie-awards uit binnen-en buitenland, gaat het als een trein!

Muziek voor mensen met geen gehoor....Wat?! Is dat niet net zoiets als een braille-loos boekenbal organiseren voor iemand die niet kan zien? Dat was tenminste het eerste wat er in mij opkwam, vandaar dat ik vol nieuwsgierigheid zit als ik de trap op loop naar Ronald's kantoor. Boven nemen we plaats in een kleine eenvoudige kamer met een enorm boeddhistisch schilderij aan de muur. Zou dat er iets mee te maken hebben...? Ik steek maar gelijk van wal.

Waar komt dat buitengewone idee vandaan?

Ronald vertelt; “Eigenlijk vanuit mijn passie voor muziek. Ik werkte in die tijd als marketeer bij Nighttown, het poppodium van Rotterdam en was toe aan een nieuwe uitdaging die het meest onmogelijk zou zijn in de wereld van de muziek. Toen dacht ik: dove mensen! Dove mensen uit hun dak laten gaan op muziek, dan heb je wel iets onmogelijks te pakken.” Ook Ronald erkent dat het eerst een raar idee leek, maar “Daardoor werd ik juist nog méér aangetrokken en ben ik mensen in mijn omgeving gaan zoeken die door het bizarre ervan ook enthousiast waren om mee te doen.”

Maar ja, waar begin je dan?

“We zijn toen de dovenwereld gaan verkennen wat nogal gemengde reacties opriep bij de dove mensen zelf, want het laatste wat ze wilden was de zoveelste horende die hen weer het stempel van slachtoffer gaf. Ik heb toen duidelijk gemaakt dat ik hen helemaal niet wilde helpen, maar gewoon gezamenlijk een nieuwe uitdaging wilde realiseren. We zijn toen samen met dove en horende jongeren aan de slag gegaan voor het allereerste event tot aan de dag vandaag. Nu organiseren we naast events in Nederland ook evenementen in bijvoorbeeld Dublin, Nieuw Zeeland en binnenkort in Sao Paulo en Londen.”

Kun je eens vertellen over het zintuigprikkelende aspect van Sencity?

“Ja, zeker! Muziek is vanuit een muzikant gezien een uiting van emotie. De intentie van Sencity is die emotie uit muziek te vertalen met andere zintuigprikkelende elementen. Dove mensen kunnen wel geen melodielijn horen, maar ze kunnen wel de feel van muziek ervaren door muziek te vertalen in bijvoorbeeld geur (gebracht door aroma jockey’s). Wij mensen worden vaak vrolijk van citrusachtige geuren zoals sinaasappel, maar rustig van dennengeur dat weer past bij een rustig liedje. Hetzelfde geldt voor smaak (de food jockey’s); een liefdesliedje kan een mini aardbeienijsje zijn, een stevig nummer, een pittig ijsje/drankje/snack etc. Dat alles roept emoties op net als videobeelden, lichteffecten, signdancers (dansers in gebarentaal), trilvloeren en zelfs masseurs die door ritmische massages de muziekintenties overbrengen. Een zintuigenregisseur gaat vooraf in gesprek met de muzikanten om de juiste frequentie van sensaties/emoties over te brengen. Als er bijvoorbeeld massaal ingezet wordt op vrolijkheid dan wordt het toch knap lastig om chagrijnig te blijven staan. We zijn nu ook bezig met de ontwikkeling van software voor muziekpakken met systematische trilsensoren. In eerste instantie bedoelt als vesten voor gevechtspiloten, maar daarvoor scheen het niet te werken. Voor ons doel wel én ze zien er best leuk en hip uit!”

Heb je zelf wel eens geprobeerd hoe dat is, om zo de muziek te ervaren?

“Ik heb weleens met oordopjes een poging gedaan, maar ik heb absoluut niet de illusie dat ik nu weet hoe het is om doof te zijn. Met enkel ogen dicht weet je ook niet hoe het is om blind te zijn. Iemand die zijn hele leven al doof is, heeft zijn andere zintuigen veel sterker ontwikkeld dan ik met oordopjes op. Maar op zich is het publiek heel verschillend en aardig 50/50 verdeeld tussen horend en niet-horend. We hebben bijvoorbeeld op een verzamelfestival gestaan, waar veel horende mensen eerst niet wisten waar ze waren terechtgekomen. Ineens stonden er 700 doven voor ze. Eerst één en, hey, toen nog één en weer één, waardoor ze uiteindelijk een aha- moment hadden...”

Wat voor muziek kun je op Sencity eigenlijk verwachten?

“Artiesten die weten hoe ze een vrolijk feestje moeten bouwen! Zo heeft DJ Chuckie op verschillende Sencity's gedraaid, is Dio langs geweest en komt Chef’Special optreden op onze jubileumparty in Rotterdam op 25 mei. Wat we belangrijk vinden, is dat het de positiviteit en energie uitstraalt op het podium die wij ook in de organisatie proberen te leggen.
Positieve ontwikkeling is key. Bijvoorbeeld een meisje wat zich ineens wel bij de groep voelt horen of een dove jongen die veel tegenslag kende en door het performen op Sencity zichzelf weer gevonden heeft, dat vind ik mooi! Zien hoe mensen ineens dingen durven waarvan ze eerst dachten dat het niet kon, dat zijn de mooiste erkenningen en voor mij de krenten in de pap!”